Τον αγρό του ονείρου, αυτή την ευρεία έκταση της άυλης ύπαρξης και κίνησής μας, τον επισκεπτόμαστε καθημερινά. Συναντάμε εκεί τον εαυτό μας, τα πρόσωπα, τους τόπους, τις καταστάσεις. Γευόμαστε πλατιές ελευθερίες, χωρίς στενεμένους χρόνους και χώρους, ικανοποιούμε πόθους κρυφούς και φανερούς, μεγεθύνουμε τις ικανότητές μας. Άλλοτε, πάλι, αναπαράγουμε σκηνές και εικόνες με τα υλικά της δομημένης καθημερινότητας και τα κατεστημένα άγχη μας. Όπως κι αν είναι, τα όνειρα, εκτός από τη σπουδαία σημασία τους για την ψυχή ή τα μελλούμενα, μας τροφοδοτούν με στιγμές ευτυχίας -έστω και θραύσματά της. Μας δίνουν την ευκαιρία να ζήσουμε το ανέφικτο, το εξωπραγματικό, το ωραίο, «μακρινό σαν όνειρο». Μεγάλοι δημιουργοί της λογοτεχνίας μας μιλούν για όνειρα και μας αφηγούνται ενύπνια μέσα από τις σελίδες του «Λογοτεχνικού Ημερολογίου 2002».