Ο τόμος "Άγιον Όρος, η άσβεστη φλόγα" θέλει να διασώσει κάτι από την ευγένεια, τη χάρη, τη μαγεία, αλλά και την αυστηρότητα μιας "ανορθοδοξίας" όπως είναι ο μοναχισμός, καθώς η ύπαρξη του τελευταίου μεγαλώνει "επικίνδυνα" το περιθώριο ο κόσμος να μπορεί να μεταβάλλεται κάθε στιγμή σε ποιητικό γεγονός. Δεν έχει παρά να προσέξει κανείς τα ονόματα των συγγραφέων που υπογράφουν τα κείμενα του τόμου αυτού: Παπαδιαμάντης, Καζαντζάκης, Θεοτοκάς, Ουράνης, Κόντογλου, Πρεβελάκης και άλλοι πολλοί σπουδαίοι εκπρόσωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Θρησκευόμενοι ή άθεοι, θαυμαστικοί ή επιφυλακτικοί, αστοί ή περιθωριακοί, νιώθεις να αισθάνονται τα εκφραστικά τους εργαλεία ανεπαρκή, προκειμένου να διατυπώσουν μιαν αποκάλυψη που τους γίνεται και που ανατρέπει τα δεδομένα της ζωής τους, όπως έχουν διαμορφωθεί ως την ώρα που επισκέπτονται το Άγιον Όρος. Τι άλλο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως θαύμα στη ζωή του κάθε ανθρώπου, παρά ο ενδοιασμός αρχικά και η προθυμία στη συνέχεια να αλλάξει το βαθύτερό του εαυτό, που τον μεταβάλλει σε ένα από Θεού γέννημα; Ο τόμος "Άγιον Όρος, η άσβεστη φλόγα", με τη χρονική διάρκεια ενός αιώνα που καλύπτει η συγγραφή και η δημοσίευση των κειμένων του, σεμνύνεται πως συμβάλλει στην ενεργοποίηση του θαύματος αυτού σε εξαιρετικά δύσκολους και χαλεπούς καιρούς.