"Όσο περνούν τα χρόνια, η γεύση γίνεται καλύτερη, η αίσθηση της πραγματικότητας πιο πραγματική, η αντίληψη της ωραιότητας της ζωής πιο στερεή, τα χαμόγελα πιο όμορφα, οι σχέσεις πιο αληθινές, οι φίλοι σπανιότεροι μα καλύτεροι. Όσο περνούν τα χρόνια συνειδητοποιείς όλο και περισσότερο πόσο σπάνιο και εντυπωσιακό είναι το να ζει κανείς μια ζωή που του ανήκει."

Ένα αφήγημα αστυνομικής υφής που προσομοιάζει με την ελληνική κρίση και τα τεράστια αδιέξοδά της. Ένα μυθιστόρημα με άξονα μια αστυνομική έρευνα που οδηγείται σε αδιέξοδο και σκηνικό την ιστορική μοίρα και την τραυματική τοπογραφία της Θεσσαλονίκης. Ένα μυθιστόρημα για τις επιλογές των ανθρώπων και το τίμημα που αυτές έχουν, για τα παιδικά τους χρόνια και τις ενήλικες αναγωγές τους, για τα λάθη και τη συγχώρεση. Μια ιστορία που μπερδεύεται με ανεξιχνίαστους φόνους, καταγράφει ανθρώπινες σχέσεις που αναταράσσονται και επαγγελματικές που δοκιμάζονται στο ανθρώπινο παζάρι. Στα ξέφωτα της κεντρικής ιστορίας εμπλέκονται σύγχρονες ιστορίες προσώπων, που προσπαθούν να ξεφύγουν από το παρελθόν το οποίο τους καταδιώκει ανελέητα.