Ο Κώστας Ανδρουτσόπουλος γεννήθηκε το 1942 στη Δημητσάνα Αρκαδίας, όπου τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Ως φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών συμμετείχε στους αγώνες του "1-1-4" και για το 15% για την παιδεία και οργανώθηκε αρχικά στην Οργάνωση Νέων Ενώσεως Κέντρου (ΟΝΕΚ) και αργότερα στην Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία (ΕΔΗΝ), στην οποία του ανατέθηκε η υπευθυνότητα του Οργανωτικού Γραφείου της Νομαρχιακής Επιτροπής Αττικής. Συνελήφθη τον Ιούνιο του 1967 και καταδικάστηκε από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, ως μέλος του Εθνικού Κινήματος Δημοκρατικής Αντίστασης (ΕΚΔΑ), σε φυλάκιση 5 ετών για παράβαση του νόμου ΔΞΘ/1912 "περί καταστάσεως πολιορκίας", περιύβριση Αρχής και διασπορά ψευδών ειδήσεων. Μετά την αποφυλάκισή του κατετάγη αρχικώς στην Πολεμική Αεροπορία και στη συνέχεια μετετάγη στον Στρατό Ξηράς. Συνελήφθη για δεύτερη φορά το 1971, μαζί με την Αμαλία Φλέμινγκ, και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 μηνών για απόπειρα απελευθέρωσης του Αλέξανδρου Παναγούλη. Συμμετείχε στην απόκρυψη και στην ασφαλή φυγάδευση στο εξωτερικό του δραπετεύσαντος από τις φυλακές Αίγινας Νίκου Ζαμπέλη, πράξεις για τις οποίες του ασκήθηκε νέα ποινική δίωξη, χωρίς όμως να δικαστεί, λόγω της πτώσεως της χούντας. Διορίστηκε δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Αθηνών μετά από απόφαση του ΣτΕ, το οποίο ακύρωσε την άρνηση του υπουργού Δικαιοσύνης να τον διορίσει δικηγόρο λόγω της αντιστασιακής του δράσης. Διετέλεσε νομάρχης Άρτας από το 1982 μέχρι το 1986. Είναι παντρεμένος με την Ελπίδα Σμυρνιωτοπούλου και έχει δύο παιδιά.