Ο Ζαν Φολέν γεννήθηκε το 1903 στο Canisy, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Φοίτησε στη Νομική Σχολή της Caen και του Παρισιού, όπου εγκαταστάθηκε από το 1924. Το 1928 γίνεται μέλος του παρισινού δικηγορικού συλλόγου. Παράλληλα, συνδέεται με τους ποιητές της ομάδας Sagesse. Εκεί βλέπει, ανάμεσα σε άλλους, τους Pierre Reverdy και Jean-Paul Fargue. Δημοσιεύει τα πρώτα του ποιήματα στo περιοδικό "Sagesse" και αρχίζει να γράφει στα περιοδικά "Dernier Carre" και "Feuillets Inutiles" (ταυτόχρονα με τον Max Jacob). Στέλνει, επίσης, ποιήματα στη "Nouvelle Revue Francaise". Το 1933 εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή, "Le Main chaude". Το πρώτο πεζό βιβλίο του με τίτλο "Παρίσι" εκδίδεται το 1935. Από τότε το έργο του μοιράζεται ανάμεσα στην ποίηση και την πεζογραφία. Το 1939 του απονέμεται το βραβείο Μαλαρμέ. Το 1951 εγκαταλείπει το δικηγορικό επάγγελμα και γίνεται δικαστής. Παραιτείται και από το δικαστικό σώμα το 1959 και στη συνέχεια κάνει μια σειρά από μακρινά ταξίδια: Βραζιλία, Περού, Βολιβία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ακτή του Ελεφαντοστού, Σενεγάλη, κ.ά. Πεθαίνει σε τροχαίο ατύχημα στην Place de la Concorde, στο Παρίσι, το 1971. Οι κυριότερες ποιητικές του συλλογές είναι: "Usage de temps", 1943· "Exister", 1947· "Territoires", 1953· "Tout instant" , 1957· "Des heures" , 1960· "Appareil de la terre", 1964· "D'apres tout", 1967.