Ο Δημήτρης Βιτάλης, πριν γεννηθεί ως άνθρωπος, γεννήθηκε ως ιδέα στο νοητικό σύστημα των κατώτερων πνευμάτων που έχουν την ανάγκη της γήινης επικοινωνίας. Υλοποιήθηκε σε μορφή ανθρώπου το 1960. Από τότε, δεν σταμάτησε να μεταφέρει αλλόκοτες εικονογραφημένες ιστορίες από άγνωστους έως αδιάφορους κόσμους. Οι ιστορίες του δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα, αντιθέτως εξυπηρετούν τις ματαιόδοξες ανάγκες ενός κοντινού και άυλου κόσμου. Ο ίδιος δεν έχει καμιά συναίσθηση της θέσης και της κατάστασής του. Νομίζει πως είναι εικονογράφος των ιδεών του. Οι ιστορίες του δεν είναι αποδεκτές από κανέναν. Οι υλιστές τις βρίσκουν ασήμαντες, ενώ οι πνευματιστές προτείνουν την απαγόρευση της έκδοσής τους φοβούμενοι τυχόν επεισόδια μεταξύ των δύο κόσμων. Μη διαβάζετε τον Δημήτρη Βιτάλη, αλλά, αν το κάνετε, η ευθύνη είναι δική σας.