Η αρχιτεκτονική ομάδα Άρσις (Κώστας Μωραΐτης, Πάνος Νικολαΐδης, Κατερίνα Χελιδώνη), από το 1990 που συγκροτήθηκε, διαμόρφωσε έναν σφαιρικό αναστοχασμό περί των αστικών χώρων, απαρνούμενη το διαχωρισμό τέχνης, αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας. Αυτή η άτυπη ομάδα συμμετέχει το 1991 στην Μπιενάλε της Βενετίας, προτείνοντας την εισαγωγή εντός του υφιστάμενου Ελληνικού Περιπτέρου ενός διαρθρωμένου κυματίου, επαναφέροντας το θέμα του Μηχανισμού των Μνηστήρων (αζευγάρωτες μηχανές). Ακολουθούν πολλές μελέτες στην κλίμακα του εδάφους: η μελέτη που αφορά τη διαμόρφωση της παραλιακής ακτής της Πάτρας, οι προτάσεις για την ανάπλαση των λατομείων της Κοσκινούς και την αναδιαμόρφωση των ακτών λουομένων της Αττικής. Διευρύνοντας την έννοια του τοπίου αυτές οι μελέτες θέτουν σε κρίση την αντίθεση πόλης/υπαίθρου, στην οποία θεμελιώνονται οι παραδοσιακές αστικές δομές, και πειραματίζονται μέσω διασυνδέσεων ανάμεσα στην τεχνολογία και τη φύση.